Het gebruik van kunstmatig licht onder zonneparken als mitigerende maatregel om primaire productie te herstellen

Dit rapport onderzoekt de haalbaarheid van kunstmatig licht onder zonneparken op oppervlaktewateren als mitigatiemaatregel voor het herstellen van de aquatische primaire productie. Zonneparken op water kunnen de waterkwaliteit beïnvloeden door het beschaduwen van het wateroppervlak, wat lokale afname van zuurstofproductie en ongunstige ecologische omstandigheden veroorzaakt. Het project streeft naar het verkennen van kunstmatig licht als oplossing, met focus op de benodigde lichteigenschappen, technische haalbaarheid en potentiële effecten op het aquatische ecosysteem, met het oog op mogelijke toepassingen bij andere licht belemmerende constructies. Om optimale lichtomstandigheden te bieden voor verschillende planten en algen, kan een praktische benadering worden toegepast. Kunstmatig LED-licht met golflengtes van 450 nm (blauw) of 660 nm (rood), overeenkomend met chlorofyl a en b absorptiepieken en een intensiteit van 100 µmol·m⁻²·s⁻¹, is breed toepasbaar en houdt rekening met diverse behoeften van fotosynthetiserende organismen in helder water. Voor het behoud van een natuurlijk ecosysteem wordt aangeraden het natuurlijke dagnachtritme en seizoen verloop aan te houden met belichten. Hoewel technisch haalbaar, brengt het kunstmatig belichten van het wateroppervlak onder een heel zonnepark aanzienlijke energiekosten met zich mee. Het strategisch gebruik van over geproduceerde stroom kan worden ingezet om deze kosten te minimaliseren. Daarnaast zijn er potentiële risico's voor de aquatische ecologie. De aanbeveling is om te starten met een modelleerstudie voor een meer gedetailleerd overzicht van de energiekosten. Daarnaast kan een kleinschalige pilot in het veld inzicht geven in de effecten van het kunstmatige belichten van oppervlakte water, evenals uitdagingen in het veld.